Ten artykuł dotycKobe Bryant www.lsnconecall.com” target=”_blank”>Kobe Bryant Kobe Bryant zy sportowca. Zobacz też: Kobe, miasto w Japonii.
Kobe Bean Bryant (ur. 23 sierpnia 1978 w Filadelfii, zm. 26 stycznia 2020 w Calabasas) – amerykański koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy.
Od początku zawodowej kariery zawodnik Los Angeles Lakers. Do National Basketball Association trafił po skończeniu szkoły średniej Lower Merion High School, ponieważ nie zdecydował się na wybór uczelni i zadeklarował udział w Kobe Bryant drafcie. Został w nim Kobe Bryant wybrany z numerem thirteen Kobe Bryant przez Charlotte Hornets, Kobe Bryant jednak niecały tydzień później w wyniku wymiany trafił do Los Angeles Lakers za Vlade Divaca. Razem z Shaquille’em O’Nealem poprowadził zespół do trzech mistrzostw z rzędu w latach 2000–2002. Po odejściu z Lakers O’Neala po przegranych Finałach 2004 Bryant został główną postacią klubu. W Kobe Bryant sezonach 2005/06 i 2006/07 był królem strzelców ligi. W 2006, w meczu przeciwko Toronto Raptors zdobył 81 punktów, co jest drugim najwyższym osiągnięciem w historii ligi. Został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem sezonu 2007/08. Po przegranych finałach w 2008 poprowadził Lakers do dwóch kolejnych tytułów mistrzowskich w 2009 i 2010, będąc wybieranym najlepszym zawodnikiem obu finałów.
Gra Bryanta była wielokrotnie nagradzana. Osiemnastokrotnie był wybierany do meczu gwiazd NBA i czterokrotnie zostawał najlepszym graczem tych spotkań. Piętnastokrotnie dostawał się do All-NBA Team, w tym jedenaście razy do pierwszej piątki. Dwanaście razy był wybierany do najlepszych piątek defensorów NBA. Ponadto w 1997 Kobe Bryant wygrał konkurs wsadów podczas weekendu gwiazd NBA.
Bryant był członkiem kadry narodowej i olimpijskiej Stanów Zjednoczonych, z którą w 2007 wygrał mistrzostwa Ameryki organizowane przez FIBA oraz dwukrotnie zdobył z nią złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Pekinie i Londynie.
Na 90. ceremonii wręczenia Oscarów Bryant wraz z Glenem Keanem otrzymał statuetkę w kategorii najlepszy krótkometrażowy film animowany za movie „Droga koszykówko”[2].
Bryant zginął w Kobe Bryant wieku forty one lat w katastrofie helikoptera w kalifornijskim Calabasas. Podczas lotu śmigłowiec niespodziewanie runął na ziemię, nikt z osób będących na pokładzie nie Kobe Bryant przeżył. Wśród ofiar była również 13-letnia córka koszykarza, Gianna[three].Dzieciństwo i młodość[edytuj four]. Jego imię pochodzi od nazwy japońskiej wołowiny „Kobe”, którą to Joe Bryant lubił jeść w jednej z japońskich restauracji na przedmieściach Filadelfii[5]. Jego ojciec, były zawodowy koszykarz, w późnych latach 70. XX wieku występował w NBA w barwach Philadelphia 76ers, San Diego Clippers i Houston Rockets[6], jednak w 1984 roku opuścił NBA i razem z rodziną przeniósł się do Włoch, gdzie występował w zespołach z tamtejszej ligi[7]. Podczas pobytu w Europie Bryant przyzwyczaił się do nowego stylu życia i nauczył się mówić biegle po włosku i hiszpańsku[8]. Podczas wakacji jego ojciec przyjeżdżał z Włoch do Stanów Zjednoczonych grać w lidze letniej NBA[Kobe Bryant five]. W wieku trzech lat Kobe zaczynał grać w koszykówkę[five], a w nieco późniejszym wieku uczył się grać w piłkę nożną. Był kibicem klubu piłkarskiego A.C. Milan[9]. Po przejściu ojca na sportową emeryturę Bryant w 1992 wraz z rodziną wrócili ponownie do USA[five].High School[edytuj five]. Podczas campu Adidas ABCD w 1995 zdobył nagrodę MVP, grając razem z przyszłym kolegą z drużyny w NBA Lamarem Odomem[10]. Podczas pobytu w szkole średniej, ówczesny trener 76ers, John Lucas, zaprosił Bryanta do treningów razem z drużyną, gdzie zagrał jeden na jeden z Jerrym Stackhousem[eleven]. Na trzecim roku nauki jego średnie wynosiły 31,1 punktów, 10,four zbiórki, 5,2 asysty, three,8 bloku i 2,three przechwytu[12]. Podczas czwartego sezonu w Lower Merion poprowadził Aces (szkolna drużyna koszykarska) do pierwszego mistrzostwa stanowego[thirteen]. W tamtym sezonie zdobywał 30,8 punktów, 12 zbiórek, 6,5 asyst, four przechwyty i three,8 bloków na mecz z bilansem meczów 31-3[14]. Szkolną karierę zakończył jako lider wszech czasów pod względem Kobe Bryant zdobytych punktów w południowo-wschodniej Pensylwanii, przewyższając Wilta Chamberlaina i Lionela Simmonsa[15]. Za swój czwarty sezon w szkole średniej otrzymał wiele nagród i wyróżnień, w tym m.in.: Naismith High School Player of the Year[sixteen], gracz roku według Gatorade[17], był także uczestnikiem McDonald’s All-American Game[18] oraz został wybrany do pierwszej piątki All-USA przez dziennik USA Today[19]. Jego szkolny trener, Gregg Downer, powiedział o Bryancie, że jest to Kobe Bryant „kompletny zawodnik, który dominuje”[14]. Mimo że uzyskał 1080 punktów w teście SAT[20], które mogły zapewnić mu miejsca w wielu college’ach, to zdecydował się wziąć udział w drafcie do NBA. Później powiedział, że jeśli postanowiłby pójść po szkole średniej do university edytuj kod]
Bryant został wybrany z thirteen numerem w drafcie w 1996 przez Charlotte Hornets[22]. Jednak ówczesny agent Bryanta, Arn Tellem, powiedział, że jego gra w tym zespole jest niemożliwa[23]. Poza tym, Hornets wybrali Bryanta widząc, że jest możliwość wymiany zawodników między nimi a Los Angeles Lakers[23]. Jeszcze przed draftem Bryant był na treningach w Los Angeles, gdzie trenował z byłymi graczami Lakers Larrym Drew i Michaelem Cooperem. 1 lipca 1996 roku został wymieniony do Lakers w zamian za centra Vlade Divaca[24]. Rodzice podpisali pierwszy kontrakt Bryanta, ponieważ w trakcie zawierania cross edytuj kod]
Podczas pierwszego sezonu w NBA zazwyczaj był zmiennikiem podstawowych obrońców Lakers, Eddiego Jonesa i Kobe Bryant Nicka Van Exela. Został najmłodszym zawodnikiem, który kiedykolwiek zagrał w NBA[26] (rekord pobity przez Andrew Bynuma) oraz najmłodszym, który pojawił się w pierwszej piątce swojego zespołu[27]. Na początku sezonu grał po kilka minut, ale z występu na występ wartość ta rosła – na przestrzeni całych rozgrywek występował średnio 15,five minuty na mecz. Podczas Weekendu Gwiazd NBA w 1997 Bryant wygrał konkurs wsadów[28]. Wziął też udział w Rookie Challenge, w którym zdobył 31 punktów i eight zbiórek[29]. Po sezonie został wybrany do drugiej piątki pierwszoroczniaków razem z ówczesnym kolegą z drużyny Travisem Kobe Bryant Knightem[30]. W play-offach 1997 Lakers w pierwszej rundzie pokonali Portland Trail Blazers 3-1 i trafili na Utah Jazz[31]. W kluczowych momentach decydującego, piątego meczu Bryant rzucił 3 air balle[14]: nie trafił pierwszego rzutu do wygrania meczu w czwartej kwarcie i dwóch, które doprowadziłyby do remisu już w dogrywce, sprawiając tym samym, że Lakers odpadli z play-offów[32].
W swoim drugim sezonie młody obrońca Jeziorowców dostawał więcej minut, przebywając średnio na parkiecie 26 minut. W rezultacie jego zdobycze punktowe powiększyły się ponad dwukrotnie, z 7,6 punktów w poprzednim sezonie do 15,6 w sezonie 1998/99[33]. Bryant zazwyczaj występował dłużej, kiedy Lakers decydowali się na niską piątkę. Grał wtedy na pozycji niskiego skrzydłowego[34]. Jego najlepszym wynikiem było 33 punktów zdobyte w meczu przeciwko Chicago Bulls[35][36]. Po sezonie Bryant zajął drugie miejsce w głosowaniu na najlepszego rezerwowego[37][38]. Został też wybrany do pierwszej piątki Konferencji Zachodniej na mecz gwiazd NBA i stał się jednocześnie najmłodszym graczem, który osiągnął to wyróżnienie[39]. Oprócz Kobe Bryant niego na ten mecz zostało wybranych jego trzech kolegów z drużyny: Shaquille O’Neal, Nick Van Exel i Eddie Jones[40]. Tym samym, pierwszy raz od roku 1983 czterech zawodników z jednej drużyny wzięło udział w Meczu Gwiazd[forty one]. Młody zawodnik zakończył ten mecz z 18 punktami, więcej od niego zdobył jedynie Michael Jordan, który otrzymał tytuł MVP Meczu Gwiazd[forty two]. Razem z Lisą Leslie wziął udział w sobotnim konkursie Nestlé Crunch All-Star 2ball podczas Weekendu Gwiazd[43]. Bryant zakończył ten sezon ze średnią punktową 15,four, najwyższą spośród wszystkich rezerwowych ligi[forty four]. W play-offach, Lakers po początkowych zwycięstwach three-1 z Portland[forty five] i 4-1 Seattle[forty six], przegrali w finale Konferencji Zachodniej four-zero przeciwko Utah Jazz[47].